πληρωματικός

-ή, -ό και πλερωματικός, -ή, -ό / πληρωματικός, -ή, -όν, ΝΜ [πλήρωμα, -ατος]

νεοελλ.

ο πληρωμένος, αυτός που κάνει κάτι επειδή τόν έχουν πληρώσει, τόν έχουν εξαγοράσει

μσν.

αυτός που συντελεί στην πληρότητα, στη συμπλήρωση, τελειοποιητικός.